Merhum Mehmet Ali Birand, 12 Ocak 2013 tarihindeki son yazılarından birinde Erdal Yalçın’ı köşesine taşımıştı. Allah rahmet eylesin…

Hürriyet Gazetesi, Mehmet Ali Birand – 12 Ocak 2013 | Orijinal metin için tıklayınız. 
[… ]

“BEN TAŞI DELEN OT GİBİYİM …”

Bu sözler Erdal Yalçın’a ait. 37 yaşında, İstanbul’da yaşayan engelli bir genç. Onun azmi engellerin nasıl kelimelerle, dizelerle aşıldığını gösteriyor bize.  Yazmaya küçük hikayelerle, makalelerle başlamış. Onları toplayıp dergi haline getirmiş. Sonra da fotokopiyle çoğaltıp satmaya başlamış. Kendini geliştirmiş, arkasına değil ileriye bakmış. Hiç okula gitmemiş, kendi kendini yetiştirmiş. Resim yapmış, kitap yazmış. Hatta Diyarbakır’da kendi kurduğu engelliler derneğine bile bir dönem başkanlık yapmış.  Yazma tutkuya dönüşünce, on yıllık uğraşın sonrasında 2004 yılında ilk kitabını çıkarmış. Hem de sponsorla.. Ardından ikincisi gelmiş. Üçüncü kitaptan itibaren de kendi kitaplarını satıp onların geliriyle yazmaya devam etmiş. Halen yazıyor. Onu Geçen hafta Bostancı Kültür Merkezi’ndeki söyleşi sırasında tanıdım, babasıyla birlikte gelmiş beni dinlemeye.. Üç kitabını verdi bana,  biri ‘Ben Taşı Delen Ot gibiyim’ adlı şiir kitabı, diğeri  ‘Biz Aşkımız İçin Öldük’  adlı Tiyatro ve şiir kitabı, bir de küçük hikayelerin yer aldığı ‘Bırakın Beynimiz Özgür Kalsın’.

Bravo Erdal’a…

[… ]